Kurwa, Mordeczko, dobra jazda, jestem we Wrocławiu. Piszę to z hotelowego pokoju. Z okna mam widok na Odrę, wyspę młyńską, rynek. Ludzie chodzą, rozmawiają.

Kiedyś pomyślałbym: „w jakim są stanie?”. Dziś już mnie to nie obchodzi.
Kiedyś bym rozkminiał: „Oni, kurde, nabite skurwysyny, jak meserszmity jakieś normalnie. Fajnie mają. A ja, kurwa, co?
Ja, kurwa, nie mogę. Bidny taki, bo trzeźwy…”

Dziś wiem, że mogę. Ale po chuj? Już nie chcę. Za żadne skarby świata. Dziś żyję.

Żyję dziś.

I to jest piękne.

Piękne.
Nie żeby całe życie było od razu piękne, wiadomo. Bez przesady. Ale piękne w tym życiu jest to, że możemy realizować w nim nasze cele.
Warto było, powiem Wam mordki, trzeźwieć. Przeżywać na początku trudne chwile, potem
uczyć się nowego życia. Warto, choć nie zawsze łatwo.

Ale wiecie, kurwa, co? Dzięki uporowi i determinacji dziś mogę brać z tego życia
garściami. Na trzeźwo. W pełni świadomie. Bez jebanego filtra zniekształcającego rzeczywistość. Jak w jakimś upiornym labiryncie luster.
Bez dróg na skróty. Bez samonapędzającego się perpetuum mobile autodestrukcji.

Też możesz tak mieć. A może już tak masz? Jak masz, to daj też innym swoją trzeźwość, inspirację, dobry przykład, energię, pogodę ducha i dobre nastawienie. Zarażajmy trzeźwym życiem. Opowiadajmy o tym, jak cudowne, bo niepodległe, jest życie wolne od alkoholu.

Nasz upór i determinacja pozwalają nam wziąć nasze życie w nasze ręce. Pozwalają spełniać marzenia.